vrijdag 28 september 2012

verhuizing naar Hannover

Na afloop van de amusante interland Duitsland - Färöer, waarin de dappere en verrassend vaardige gasten worden beloond met een draaglijke nederlaag, willen Peter en ik nog niet direct terug naar huis. Het is nog aangenaam zwoel, er ruist nauwelijks wind en Hannover gonst van het blije vrijdagavondgevoel. We kuieren richting de bier- en Wurstkraampjes aan de oever van de Maschsee, ze lokken ons met zacht neonlicht en het gedempte gekwetter van hun late gasten. Bij de Wurstkraam zijn we direct aan de beurt, twee jongens lopen net weg met hun bestelling naar een lange tafel op het open terras tussen de kramen. De twee goedgevulde veertigers achter de toog kijken elkaar even aan - wie doet wat? Dan richt de roodharige van het stel zich tot ons en wij bestellen allebei een heerlijke Curry mit Pommes. De man informeert hoe het Duitse elftal het gedaan heeft. De fans kunnen met 3-0 content zijn, zo oreren wij kundig, want de heertjes van de Färöer hebben zich kranig geweerd en beide ploegen hebben er een lekker pot van gemaakt. De man knikt ingehouden en waarschuwt dat er nog wel een paar lastiger opponenten voor de Mannschaft zullen volgen. "Denk maar aan Zweden", zegt hij, "en Ierland". Hij kijkt er bedenkelijk bij. "Die kunnen raar uit de hoek komen". Het wisselgeld drukken we royaal in het spaarzwijntje dat speciaal voor fooien naast de kassa is opgesteld. Dit kleine gebaar leidt tot een warme blijk van liefde van de andere kant, we krijgen extra patatjes op ons toch al royaal bedachte bord: "Ach kom, jongens, hier hebben jullie wat extra". Verguld met zoveel genoeglijkheid en warmte op een late zomeravond strijken we neer aan een tafel dichtbij de oever. Lichtjes van de huizen en hotels aan de overzijde glinsteren op het zoetjes golvende wateroppervlak. Een verduisterde toeristenboot toekert kalmpjes voorbij. Er lijkt niemand in de boot te zijn. S
pookboot, van het ongevaarlijke soort. Peter haalt er nog een pulletje bier bij. Van het lieflijke water kijken we om naar de nog altijd hel oplichte AWD-Arena, werkelijk een droom van een stadion. "Mooi hè". "Schitterend". "Romantisch". "We moeten dringend naar Hannover verhuizen". Slechts met grote moeite staan wij ten slotte op, en vangen de lange reis naar Nederland aan. Onderweg overleggen we hoe we het onze vrouwen gaan vertellen, van die verhuizing. Duitsland - Färöer Eilanden, 7 september 2012: 3-0 (1-0), WK-kwalificatie. Toeschouwers: 32.769

zondag 23 september 2012

Slager Fischer

Slager Fischer heerst / op Berg en Bos / zonder druk gefladder / of gebrul / zet hij de Blauwen neer / Slager Fischer heet / eigenlijk Sander / maar wij houden het / op Slager Fischer / met zijn keekies en zijn beuken / Daar stapt wat rond hoor / atletisch soepel lang / kekke sportmeneer / goeiedag zeg / hier is de Keurslager / Hij kijkt het heel lang aan / veldheer Slager / wel bijna tot het eind / van heel de pot / tegen slimmer MVV / Slager Fischer / gromt naar voren / en lelt / de 1-3 en de 2-3 / hard en sierlijk in het hok / Volgend jaar Eredivisie / Slager Fischer / wie dat niet ziet / heeft poep in zijn ogen - heel dik ook / Okki zegt het / en ik ook en Ferdi / klap-klap-klap / voor Slager Fischer / en Hij zwaait naar ons (AGOVV Apeldoorn - MVV Maastricht, 21 september 2012: 2-3 (0-1), Jupiler League. Toeschouwers: 2211)

maandag 10 september 2012

de antieke pisbak (en ander fraais) van AGOVV

Samen met mijn maatje Okki B. Boef ben ik na jaren van absentie gelijk maar twee keer achtereen te gast in het vaak zo bewierookte stadionnetje van AGOVV, Berg en Bos. Bewierookt niet zozeer vanwege algehele grandeur, maar puur vanwege de stokoude, 'Engelse' hoofdtribune. Hoewel bescheiden in omvang, brengt dit momument menig voetbalromaticus het hoofd compleet op hol. Hetzelfde geldt helaas voor de vraatzuchtige boktor, die er de afgelopen zomer danig op los gesmikkeld heeft in het houten skelet van de trotse tribune. De aanhang van Telstar, de fans van eerste tegenstander die we bij de eerste thuismatch zagen spelen, zit bijeengedrukt in de 'apenkooi', zoals hun uitvak wordt genoemd door AGOVV-fans. Zij zingen de gewetensloze boktor vol overgave toe, terwijl het bovenaan de hooftribune prijkende bord met het oprichtingjaar 1913 ons scheefhangend toelacht. Meer nostalgie, maar van beduidend bestendiger aard, biedt de tweepersoonspisbak achter de A-tribune. Wie nodig moet, kan achter deze lange zijde lekker in het gras en/of tegen een boom aan klateren, maar de ware liefhebber kiest natuurlijk voor het stenen plas-dugoutje dat uit historische overwegingen is blijven staan - zo meldt ons een gul lachende vrouwelijke steward. Het urineergerief staat daar al tientallen jaren weg te stinken, en is merkbaar gebouwd op de kleinere mens van vele decennia geleden. Met 1 meter 80 of meer loop je je een knots van een hersenschudding tegen het steen van het dakje van het plasgerief - ik als gediplomeerd dwerg heb gelukkig nergens last van. Doorgeslagen modern-nostalgisch, want ronduit potsierlijk, is de vernoeming van de C-tribune naar Klaas Jan Huntelaar, inmiddels alweer een paar jaar terug. Goed, toegegeven, dat ene seizoen van Huntelaar bij AGOVV was memorabel: hij scoorde het allereerste doelpunt voor de club na de terugkeer in het betaald voetbal (op 15 augustus 2003, om precies te zijn, met Okki en mij toen ook live bovenop het nieuws erbij), en zelfs werd hij toen topscorer van de Eerste Divisie. Maar om hem daarvoor nu te eren met een heuse tribune-naam... nee , dan zijn wij toch meer te spreken over de opening van de Sietze de Vries-tribune, voorafgaand aan de tweede thuiswedstrijd van dit seizoen. De krasse baas, in de jaren zestig een genadeloze doelpuntenmachine voor AGOVV, was er zelf bij aanwezig. Het kostte de legende flink wat rukken en sleuren aan het onthullingskoord, maar toen was het dan zo ver, en zag hij zijn naam groots en glanzend op een de tribune-wand prijken. http://www.youtube.com/watch?v=S67I6TgPj_Q Over Klaas Jan Huntelaar in zijn AGOVV-periode heb ik trouwens een smakelijke anecdote aangereikt gekregen van een stagiaire, die destijds op mijn hint een jaar bij de club aan de slag ging. De prille Hunter ging op een dag op stoelen- en bankenjacht bij meubelkeizer Eijerkamp, destijds een sponsor van de Apeldoornse club. De jonge spits wees trefzeker voor tien ruggen aan meubelen aan, en gaf instructies om ze bij hem thuis te laten bezorgen. Dat deed de firma Eijerkamp vervolgens keurig, maar tot grote onzetting van Klaas Jan deden ze er ook een rekening bij. "Ja maar... zij zijn toch sponsor van AGOVV?", had de verbijsterde goalgetter uitgeroepen op de club. Klaas Jan begreep er geen snars van dat hij moest betalen voor spullen van een clubsponsor! AGOVV anno 2012 heeft een aardig team vol jonge knapen, met hier en daar een brokje routine in de ploeg. Vooral de stoere verdediger, zeg maar gerust keurslager Sander Fischer geeft de neo-profs om zich heen het goede voorbeeld. Toegejuicht wordt de ploeg niet snel door haar eigen aanhang, die voornamelijk bestaat uit bedaagde oudere heertjes. We horen vooral stemmige klanken van drum en gezang uit de gelederen van respectievelijk Telstar en De Graafschap. Pas als AGOVV de match tegen De Graafschap doet kantelen en een ongedachte 2-1 voorsprong neemt, slaat ineens de euforie toe, en jubelen honderden krasse Stadler & Waldorfs hun jeugdige helden luidkeels toe. Charmant in Berg en Bos zijn de traditionele ouderwetse reclame-borden, die veel meer opvallen dan die irritant-helle elektronische. De moderne begeven het geregeld als er een ballenjongen of -meisje op een kabeltje gaat staan, en dan breekt er direct paniek los bij de overspannen monteur die dan telkens weer met de snoeren en stekkers in de weer moet. Meest merkwaardig ouderwets reclame-bord is er eentje waarop staat Stop Kindermisbruik! Een wat curieuze oproep, als je het mij vraagt, want wat wil men daar nu mee bereiken? Dat de in het stadion aanwezige pedo's ineens tot inkeer komen, en van de weeromstuit gelijk stoppen met hun verderfelijke praktijken? Voor de ware liefhebber van goede voetbaltraditie mag ten slotte zeker niet het Apeldoornse broodje bal niet onvermeld blijven. De jongens van het piepkleine kraampje tussen de A- en B-trinune kunnen deze lekkernij nauwelijks aanslepen, en rennen dan ook ombeurten van het kraampje naar de Grote Kantine om aldaar alweer een zak bolletjes en een pannetje verse ballen te scoren. En dat alles met een royale
lach en ontroerende service: toen er, in de rust tegen Telstar, nog maar één bal in het sop lag, en we dus even moesten wachten op de ballenkoerier voor een tweede bal, kregen we voor dat ongemak de ballen gewoon voor nop. Kom daar nog maar eens om, in het totaal vercommercialiseerde betaalde voetbal annu nu..! AGOVV Apeldoorn - Telstar, 17 augustus 2012: 1-2 (0-2), Jupiler League. Toeschouwers: 1783 AGOVV Apeldoorn - De Graafschap, 31 augustus 2012: 2-1 (0-1), Jupiler League. Toeschouwers: 2539