zondag 27 oktober 2013

Daar boven op die berg

We zijn helemaal dol op voetbal en daar hebben we echt veel voor over. Dat mogen wij graag tegen elkaar zeggen, tegen onze volgers ook, en we maken het ook écht waar.
Het offer is vandaag echter wel érg groot. Maar okee. Het gaat hier wel om de Betzenberg.
Na een lange, lange autorit parkeren we aan de uiterste periferie van Kaiserslautern. Vanaf daar volgt een lange, lange pendelbustocht naar de voet van de Betzenberg. Plus een lange, lange mars door een woud, temidden van in alle hoeken en gaten zuipende en pissende supporters. Arme bomen.
En dan nog die Betzenberg op.
Maar ook dán ben je er nog niet. Want het stadion is gebouwd op een krappe berg. Dat leidt tot nauwe doorgangen rondom het stadion, waar wij bijna helemaal omheen moeten.
Hijgend slepen wij ons buitenom, maar dan opeens weer binnendoor, door een overbevolkt horeca-gewriemel van jewelste. Wie hier een broodje besteld heeft, moet het in de lucht houden om niet elke seconde met zijn lekkers tegen iemand op te botsen.
Help...
Oude angsten spelen op. Sigourney Weaver in Copycat. Wanhopig, duizelend, gevloerd, machteloos spartelend op de grond.
Wat een hel.
Maar dan ineens de rust, bovenin de top van het eivolle stadion.
Een eenzame man, met zelf meegenomen boterhammetjes en appelsap zit erbij alsof hij naar Almere City tegen Jong FC Twente zit te kijken.
Paniek ebt weg.
******
1. FC Kaiserlautern - Karlsruher SC, 20 oktober 2013: 2-2 (1-1), 2. Bundesliga. Toeschouwers: 45.293.
******
(Foto: eenzaamheid in het nagenoeg uitpuilende stadion van Lautern - foto van Rißmann)

Proost op de ICE

Met de ICE zoeven Martin, Peter en ik van Köln naar Frankfurt. Met 300 kilometer per uur. En een drankje aan boord. Niemand de Bob. Daar kan geen bolide tegenop.
De fans in Frankfurt zijn luid. Dat is fraai.
Wel is dit helaas een hopeloze zaadpot.
De bierkraan is echter geduldig.
Oudere vrouwen bestoken ons op het station van het vliegveld van Frankfurt.
Wij weren ons dapper.
******
Eintracht Frankfurt - 1. FC Nürnberg, 19 oktober 2013: 1-1 (0-0), 1. Bundesliga. Toeschouwers: 50.200.
******
(Foto´s: Peter Wijker zwicht op Frankfurt Flaghaven voor de immense druk van een vrouwelijke fan * stevige spandoekenkritiek op de FIFA van de politiek bewuste Frankfurtse aanhang * Fans ohne Ende in Frankfurt - foto´s van Martin van Geel (midden en onder) en Rißmann (boven)

Het is goed

In ´s-Hertogenbosch
Is het zo donker
Tijden weleer
Kunnen niet meer
Maar wanneer je vrede voelt
Met klein geluk
Dan is het goed
******
FC Den Bosch - Excelsior, 18 oktober 2013: 3-2 (2-2), Jupiler League. Toeschouwers: 3.294
******
(Foto´s: in ´s-Hertogenbosch stralen de sterren * de fanatieke aanhang wijst de spelers van FC Den Bosch zowel in de eerste als tweede helft de juiste weg naar het vijandelijke doel - foto´s van Rißmann)

50 jaar Telstar

Samen met quasi-Telstar-hater Phil (als voormalig West-sider van allure móet hij wel anti-Telstar zijn) bezoek ik onder een huilende hemel de club die gedoemd lijkt om tot aan het einde der tijden in de Eerste Divisie te blijven ronddobberen.
Telstar.
Maar Telstar dobbert niet zomaar rond in de tweede profklasse - dat doet de club met genoegen. De vijftigjarige jubilaris is gezond, blij, en wars van ambities. Daar kan menig boedist nog een puntje aan zuigen.
Door het venster van de knusse supporterskantine staar ik over het verregende veld waar ik ooit een proefwedstrijd mocht spelen voor de reserves van Telstar. Ik was bij SVJ wekelijks in touw als veelbelovende linkshalf, maar speelde in die ene testmatch onverwacht laatste man. Als een toen al ouderwetse Ausputzer regisseerde ik mijn verdediging van twintig meter achter mijn voorstopper, en kapte ik á la Epi Drost de spits van de andere ploeg gelukszoekers een keer of drie uit. Dat was echter niet niet wat trainer Cor van der Hart wilde zien - hij zocht een moderne libero die zijn defendie op één lijn liet spelen.
Einde uitzicht op profloopbaan.
Als professionele liefhebbers laven Phil en ik ons dik 25 jaar later aan een waterballet op het veld, dat weemoedige herinneringen oproept aan Real Zaragoza - Ajax.
Achter ons zit een merkwaardige combi van een knulletje van 10 en een hitsige dertiger, die het duidelijk voorzien heeft op de moeder van deze minderjarige. Hete Henk heeft de kleine overduidelijk meegenomen om een goeie indruk te maken die moet leiden tot innige taferelen met mams. "Zeg straks maar tegen mamma dat ik het héél gezellig zou vinden om weer eens bij jullie te komen eten!"
Gezellig eten, ja ja. Met moeders als overheerlijk toetje.
En de regen, ze klatert vrolijk voort op de tijdloze voetbaltempel van Velsen.
******
Telstar - Helmond Sport, 13 oktober 2013: 2-3 (1-2), Jupiler League. Toeschouwers: 1.563.
******
(Foto´s: voor de wedstrijd wordt nog even een fris Telstar-hagelwit lijntje getrokken * striemende regen zorgt voor een melancholieke sfeer vanuit de warme, droge kantine - de klassieke score-korfjes van Telstar liggen her en der verwaaid * deze dappere ballenjongen (zijn functie staat groot op zijn buik en borst gekalkt) kreeg 90 minuten lang geen bal te doen * het elektronisch scorebord staat na 38 minuten stoïcijns op 0-0 en negeert daarmee dat Helmond Sport al twee doelpunten heeft gemaakt - de korfjes die op de ouderwetse wijze de score duiden, doen het overigens wel gewoon - foto´s van Rißmann)

Gouden Dageraad in Alkmaar

Hoewel hij in een ander vak zit dan Adje en ik, hebben we toch een hoop contact met onze maat Louis, die na vele jaren van mokkige absentie weer terug is gekeerd in de warme schoot van AZ. Louis is ooit afgehaakt toen Theo Vonk als trainer de dienst uitmaakte, in de Alkmaarderhout nog. Vonk had niet alleen oud-trainer Piet Schrijvers kapotgemaakt, wat Louis op zichzelf al onvergeeflijk vond, maar ook nog eens de club gebruikt als vehikel voor duistere spelerstransacties waarvan Vonk persoonlijk financieel beter werd.
Daar moet je bij Louis niet mee aankomen.
Maar de tijd heelt alle wonden, en nu zien we Louis schuin aan de overkant springen en zwaaien naar ons. "Even de Gouden Dageraad fotograferen", sms´t hij me, en ik zie hem langs de lange zijde richting uitvak benen. Adje en ik schateren om Louis´ vondst om de fanatieke kluit Grieken in het uitvak om te dopen tot Gouden Dageraad. Er zit ook echt wat in, Gouden Dageraad. Want wat zijn ze woest en door het dolle heen, al die uitzinnige PAOK-ultra´s. Ze hangen in de hekken, dreunen tegen het perspex en dagen de brave dames en heertjes van het AZ-publiek met wilde gebaren en hete liederen uit.
Maar daar moet je bij de Kaaskijkers niet mee aankomen.
Het nette Alkmaarse voetbalvolk is meer bezig met het pardoese vertrek van Gertjan Verbeek. Bedaagd wordt het wel begrepen maar niet gesnapt, dat Verbeek de laan uit is gestuurd. Ieder jaar Europa in, de beker gewonnen, geflirt met een landskampioenschap - hij heeft toch wel wat gepresteerd, die Verbeek. Maar ja, wel een keiharde tiran.
En met tirannen moet je in Alkmaar niet aankomen.
Langs de lijn is mijn oude Haarlem-held Martin Haar de verantwoordelijke man, niet voor het eerst als interim voor AZ. Ik gun de sierlijke Haarlem-vedette van weleer deze uren van stralen als eerste man. Wel is het jammer dat zijn zoon Dennis Haar zich probeert te profileren als gezaghebbende trainerbelofte voor de toekomst door herhaaldelijk opzichtig en driftig de dugout uit te stormen, in de hoop dat de camera´s hem registreren. Dat is het verschil met zijn vader: Haar senior heeft dat allemaal niet nodig. Die koestert zijn werk in de schaduw, met af en toe een zonnetje op zijn bol als er weer een trainer uitvliegt, en hij een paar weekjes in de spotlights aan de touwtjes mag trekken. En dan weer lekker terug de schaduw in.
Juist daarom is Martin Haar mijn ster, en zal zoon Dennis dat nooit worden voor mij.
******
AZ - PAOK Saloniki, 3 oktober 2013: 1-1 (0-0), groepsfase Europa League. Toeschouwers: 10.761.
******
(Foto´s: de bloedfanatieke aanhang van PAOK: de Gouden Dageraad (foto van Louis Kossen) * Salpi heeft het weer gedaan: 1-1 (foto van Rißmann)