Zomerfeuilleton: De bomen schudden nee

De afgelopen jaren heb ik, met tussenpozen, geschreven en geschaafd aan een terugblik op mijn jeugdjaren, tot het moment waarop ik als vijftienjarige van huis wegliep. Er zijn nogal wat absurde dingen gebeurd in die tijd - achteraf gezien althans. Want als je ergens middenin zit als kind, ook als je omgeving gevaarlijk is, vind je alles best normaal. Ook als het om geweld en misbruik gaat. Ik kijk niet in wrok om naar de rauwe chaos die de volwassenen om mij heen ervan maakten, ondanks de nodige littekens die gebleven zijn. Want ik ben ook dankbaar voor de creativiteit, wilskracht en Ausdauer die ik heb ontwikkeld als tiener in de verdrukking. Van die eigenschappen heb ik nog iedere dag plezier. Omdat voetbal voor mij als jonge jongen al ontzettend belangrijk was, als drijfveer, als droom en als muze, speelt die liefde van mij een belangrijke bijrol in dit verhaal. En aangezien ik sinds een jaar uitsluitend over of naar aanleiding van voetbal blog, past dit verhaal naadloos op dit weblog. Nu het toch zomerpauze is in de belangrijkste Europese competities, dient zich de perfecte mogelijkheid aan om jullie als lezers dit verhaal voor te leggen, in 60 dagelijkse afleveringen, vanaf 1 juni tot eind juli. Reageer er gerust op, als je dat wilt. En natuurlijk zijn ook uitgevers van harte uitgenodigd om bij mij aan de bel te trekken. Wees welkom allemaal, laat je meeslepen naar de krochten van mijn jeugd. ***** (Foto: Eric de Vogel) ******