In Nijmegen hebben ze het licht gezien: rondom de wedstrijd tegen VVV is het voor het eerst mogelijk om vanaf het centraal station een pendelbus te pakken, die in één streep de trouwe honden van NEC gratis naar de Goffert kachelt - en na afloop natuurlijk ook retour. Een fijne service, die en passant de verkeersdruk rond het stadion vermindert. En het is lief voor het milieu. Ik ben er zó enthousiast over, dat ik samen met Jan-Jaap zoals gebruikelijk eerst vanaf thuis bus 13 pak, maar op het stationsplein niet blijf zitten (lijn 13 voert van nature al langs de Goffert), doch speciaal overstap op de fonkelnieuwe pendelbus. Een blije steward wijst ons op het stationsplein waar de pendel klaarstaat, en niet minder hartelijk worden we door een andere steward de fanbus ingedirigeerd. Samen met twee andere supporters snorren we door donker Nijmegen, verlangend uitkijkend naar de stadionlichten, die we al snel zien ophellen boven de huizen en flats van de stad. Ons voetbalhartje klopt gezwind sneller - wat een voorpret hebben we toch in de luxe pendelbus!
Bij het uitstappen, waarbij alle vier de passagiers de chauffeur omstandig bedanken, verheug ik mij al op de terugrit.
Bij de viskraam treffen we Phil, Jos, youngster Ruben en diens vriendje dat vanavond heimelijk voor VVV is. Wij zien zijn afwijking ruimhartig door de vingers, want de vader van het menneke komt uit Venlo, en dus gaat het om een aangeboren afwijking. Enige toeschietelijkheid is dan op zijn plaats.
Het wordt een wedstrijd waar ik vanuit Nijmeegs perspectief al wat bang voor was: NEC moet als actuele favoriet tegen de afwachtende gasten uit Limburg het spel maken, krijgt dit niet voor elkaar, en bezwijkt onder de druk. VVV steelt de overwinning met gehaaid catenaccio dat bewondering afdwingt, terwijl op de tribunes het gemor en gejoel gaandeweg in volume toeneemt. NEC-publiek, het blijkt ook nu weer, is niet zo van het aanmoedigen, maar veeleer van het nuilen. Eerst heeft scheidsrechter Jeroen Sanders het helemaal gedaan als hij een wilde charge van Nathaniel Will met rood bestraft: de tot dan zo stille rangen exploderen pardoes, en moeders Sanders blijkt van lichte zeden. Weer iets later wordt de arme thuisploeg, die zo broodnodig steun behoeft van haar aanhang, hartgrondig uitge-boed, en in de loeispannende slotfase laten honderden toeschouwers hun club in de steek door met een boze kop voortijdig de vakken uit te stromen.
De 1-2 zege is, in die sfeer, het geplaagde VVV gegund, en dan vooral aan clubicoon Niels Fleuren (zo lang als hij alle ballen zonder nadenken inlevert bij de ploeggenoten om hem heen, blijft deze kittige kuitenbijter van drie turven hoog fier overeind) en keeper Niki Mäenpää, die de show steelt met zijn vlotte spelhervattingen: geworpen ballen over soms grote afstand, die met een fraaie curve telkens akelig precies voor de schoen van de juiste medespeler belanden.
We feliciteren het stralende knaapje met Limburgse neigingen en begeven ons naar de pendelbus voor de weg terug naar het station. "Daar zijn we weer!", begroet ik opgewekt dezelfde chauffeur, en ook de rest in deze volle pendel zoemt van genoeglijkheid: geen gemopper, nee, geen onvertogen woord over de nederlaag van vandaag. Glimlachend stel ik vast dan er dus nóg een voordeel is van deze nieuwe vervoerservice: ook bij verlies zoef je zoet en tevreden weer naar huis.
******
NEC - VVV-Venlo, 15 februari 2013: 1-2 (1-1), Eredivisie. Toeschouwers: 12.049.
zondag 17 februari 2013
Pendelgenot
In Nijmegen hebben ze het licht gezien: rondom de wedstrijd tegen VVV is het voor het eerst mogelijk om vanaf het centraal station een pendelbus te pakken, die in één streep de trouwe honden van NEC gratis naar de Goffert kachelt - en na afloop natuurlijk ook retour. Een fijne service, die en passant de verkeersdruk rond het stadion vermindert. En het is lief voor het milieu. Ik ben er zó enthousiast over, dat ik samen met Jan-Jaap zoals gebruikelijk eerst vanaf thuis bus 13 pak, maar op het stationsplein niet blijf zitten (lijn 13 voert van nature al langs de Goffert), doch speciaal overstap op de fonkelnieuwe pendelbus. Een blije steward wijst ons op het stationsplein waar de pendel klaarstaat, en niet minder hartelijk worden we door een andere steward de fanbus ingedirigeerd. Samen met twee andere supporters snorren we door donker Nijmegen, verlangend uitkijkend naar de stadionlichten, die we al snel zien ophellen boven de huizen en flats van de stad. Ons voetbalhartje klopt gezwind sneller - wat een voorpret hebben we toch in de luxe pendelbus!
Bij het uitstappen, waarbij alle vier de passagiers de chauffeur omstandig bedanken, verheug ik mij al op de terugrit.
Bij de viskraam treffen we Phil, Jos, youngster Ruben en diens vriendje dat vanavond heimelijk voor VVV is. Wij zien zijn afwijking ruimhartig door de vingers, want de vader van het menneke komt uit Venlo, en dus gaat het om een aangeboren afwijking. Enige toeschietelijkheid is dan op zijn plaats.
Het wordt een wedstrijd waar ik vanuit Nijmeegs perspectief al wat bang voor was: NEC moet als actuele favoriet tegen de afwachtende gasten uit Limburg het spel maken, krijgt dit niet voor elkaar, en bezwijkt onder de druk. VVV steelt de overwinning met gehaaid catenaccio dat bewondering afdwingt, terwijl op de tribunes het gemor en gejoel gaandeweg in volume toeneemt. NEC-publiek, het blijkt ook nu weer, is niet zo van het aanmoedigen, maar veeleer van het nuilen. Eerst heeft scheidsrechter Jeroen Sanders het helemaal gedaan als hij een wilde charge van Nathaniel Will met rood bestraft: de tot dan zo stille rangen exploderen pardoes, en moeders Sanders blijkt van lichte zeden. Weer iets later wordt de arme thuisploeg, die zo broodnodig steun behoeft van haar aanhang, hartgrondig uitge-boed, en in de loeispannende slotfase laten honderden toeschouwers hun club in de steek door met een boze kop voortijdig de vakken uit te stromen.
De 1-2 zege is, in die sfeer, het geplaagde VVV gegund, en dan vooral aan clubicoon Niels Fleuren (zo lang als hij alle ballen zonder nadenken inlevert bij de ploeggenoten om hem heen, blijft deze kittige kuitenbijter van drie turven hoog fier overeind) en keeper Niki Mäenpää, die de show steelt met zijn vlotte spelhervattingen: geworpen ballen over soms grote afstand, die met een fraaie curve telkens akelig precies voor de schoen van de juiste medespeler belanden.
We feliciteren het stralende knaapje met Limburgse neigingen en begeven ons naar de pendelbus voor de weg terug naar het station. "Daar zijn we weer!", begroet ik opgewekt dezelfde chauffeur, en ook de rest in deze volle pendel zoemt van genoeglijkheid: geen gemopper, nee, geen onvertogen woord over de nederlaag van vandaag. Glimlachend stel ik vast dan er dus nóg een voordeel is van deze nieuwe vervoerservice: ook bij verlies zoef je zoet en tevreden weer naar huis.
******
NEC - VVV-Venlo, 15 februari 2013: 1-2 (1-1), Eredivisie. Toeschouwers: 12.049.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten