zondag 7 april 2013

2012-2013: een mager voetbalplaatjesseizoen

Nu het voetbalseizoen 2012-2013 op de Europese velden overal ontknopingen nadert, kan als eerste de balans opgemaakt worden voor de voetbalplaatjesalbums die mij door dit seizoen heen hebben begeleid. Het was niet veel, vrienden en vriendinnen, maar: uit een goed hart. Alleen de albums van de Bundesliga (van Topps) en de Champions League (Panini) heb ik dit keer gespaard. Het zijn alleraardigste boekwerkjes. Op het eerste gezicht zonder veel verschillen met vorig seizoen, maar voor de fijnproevers zijn er toch wel trends zichtbaar die ik u als geïnteresseerd lezer van dit blog toch niet wil onthouden. Topps heeft dit seizoen voor de vierde maal in successie het traditionele Duitse Bundesliga-stickeralbum uitgegeven, dat in de jaren daarvoor altijd van Panini kwam - zoals we dat in Nederland ook lang gewend waren sinds 1977, toen Panini de strijd aanbond met voetbalplaatjesuitgever Vanderhout - een strijd die Vanderhout in 1982 helaas definitief moest opgeven. Sterker dan Panini focust Topps zich primair op kinderen met reclames voor haar voetbaluitgaven, wat enigszins merkwaardig is als je nagaat juist ook vele duizenden volwassen kerels verwoede plakkers zijn, die druk plaatjes zoeken en aanbieden op de diverse speciale ruilsites die internet rijk is - naast de vele moeders die hier voor hun kids op speur zijn naar nog missende prentjes. Net als Panini kent ook Topps naast de geijkte stickerplaatjes de variant van de spel/verzamelkaarten, de zogeheten Topps Match Attax-cards. Als klassiek plaatjesaanhanger haal ik hiervoor minachtend mijn neus op, maar die rare cards zijn intussen wel dermate populair, dat zij al een release krijgen bij het begin van het seizoen, en de voetbalstickertjes pas na de jaarswisseling verschijnen - als de markt voor die modernistische cards al danig is ingekakt. Toch zijn ook de gewone stickerplaatjes van Topps van de Bundesliga nog altijd een groot succes, en het is via digitale wegen dan ook makkelijk en vlot ruilen geblazen met de vele Duitse spaarders, naast overigens toch ook nog aardig wat Oostenrijkse liefhebbers van het Duitse topvoetbal. In het album zelf is sprake van de bekende opsomming van kernspelers: beginnend bij de doelman, dan de defensie en het middenrif, om af te sluiten met de voortwaartsen. De spelers worden niet vanaf de borst geportretteerd, zoals Panini dat vele jaren steevast heeft gedaan, maar vanaf pakweg de navel. Dat geeft voldoende ruimte, vast niet toevallig, om de shirtsponsor niet te missen duidelijk in het beeld mee te nemen. Helaas worden de trainers niet afgebeeld (iets wat Panini vroeger terecht als goede gewoonte had), zodat markante oefenmeesters als bijvoorbeeld de charismatische Jürgen Klopp, de bezonken Dieter Hecking en de explosieve Christian Streich deerlijk ontbreken. Een ander minpunt is de keuze om per club slechts één doelman op te nemen in de albumselectie. Dat vind ik niet alleen jammer omdat ik een groot liefhebber ben van keepers - ook wordt er tegenwoordig duchtig gewisseld en soms ook geroteerd in de diverse Bundesliga-doelen. Zo streden in Hoffenheim en auf Schalke niet minder dan drie doelwachters om de stek in de basis, en woedt in Mainz al seizoenen lang een felle concurrentie-strijd tussen de heertjes Müller en Wetklo. Helaas heeft alleen Christian Wetklo namens Mainz het album gehaald, en als enorm fan van Timo Hildebrand ben ik opgelucht dat hij ook bij Topps de slag heeft gewonnen van zijn toch ook niet misselijke Schalke-collega's Fährmann en Unnerstall. Voor het overige is het een fijn strak geheel van prentjes, maar wat er dan allemaal aan zogenaamde informatie bij die plaatjes staat... alleen maar statistiekjes over vorig seizoen, en dat op een aantal onderdelen: het aantal passes, schoten, assists, wedstrijden en doelpunten - voor de keepers het aantal reddingen, clean sheets, wedstrijden en tegendoelpunten. Verder niets - geen geboortedatum, geen persoonlijke profhistorie... de moderne fascinatie voor statistieken, die volgens mij lang niet altijd alles zeggen, en de heiligverklaring daarvan nemen in Duistland helaas hand over hand toe - deze nare Amerikaanse ziekte slaat dus over in onze richting..! Ik erger me dood aan de steeds mallere statistische feitjes waarmee Duitse voetbalcommentatoren je zonder oponthouden op de oren slaan - maar daarover een andere keer meer. Topps verrast nog wel positief met een aantal actie-plaatjes van beroemde Bundesliga-doelpunten uit de afgelopen vijftig jaar. Het zijn weliswaar weinig onthullende, soms zelfs vage beelden, maar deze kleine hommage aan vroeger (toen alles beter was) neemt me toch zeer in voor de redactie van Topps. Dat in deze nostalgische mini-parade ook een heel ongelukkig moment van mijn Cottbusser Torwart-held Tomislav Piplica is meegenomen (via zijn achterhoofd slaat de bal in het doel), vormt hierbij de spreekwoordelijke kers op de taart. Panini beeldt in haar fraaie Champions League-album de spelers af op prentjes die niet in de lengte, maar in de breedte zijn vormgegeven. Vorig jaar kwam Panini voor het eerst met deze aardige noviteit, die gepaard ging aan het ontbreken van namen van de spelers in het kale album. Een stilistische breuk met het verleden van heb-ik-jou-daar, en het went maar niet: bij het inplakken kan ik me nu alleen oriënteren op het volgnummer van het plaatje - de naam van de speler als extra bevestiging dat je goed zit met plakken, is nu foetsie. Spijtig genoeg doet Panini ook al heel lang niet meer aan trainers in dit type album, en ook hier blijft het aantal doelmannen per vereniging steken op de schamele 1 - het zo onlosmakelijk aan keepers verbonden nummer. Op de plaatjes is een hele zut info en logootjes meegenomen - het is rijkerlijker dan wat we bij Topps wijs worden van onue voetbalhelden, maar ook hier ben ik niet echt tevreden. Wat vooral ontbreekt, is een beetje luchtig-journalistiek beschreven achtergrond-info van de spelers. Vroeger was dat, in ieder geval in Nederlandse edities van Vanderhout, de aangename standaard. Maar in de beeldcultuur van vandaag de dag doet tekst er blijkbaar steeds minder toe. We doen het heden ten dage dan maar met de pure prentjes, en die staan er weer verdraaid lekker op in dit pico bello album van Panini. Een meevaller trouwens, dat Panini het dit jaar weer aangedurfd heeft met de stickerversie van de Champions League uit te komen in Nederland, want er lijken door de jaren heen steeds minder smulpapen in extase te raken van deze schitterende jaarlijkse traditie: ook dit keer was het rondom dit album akelig rustig op de Nederlandse ruilsites. Niettegenstaande mijn fijnslijperig gemopper links en rechts, ben ik natuurlijk hartstikke blij met Panini en Topps en hun uitgaven van de Bundesliga en Champions League, want van Nederland en de Eredivisie moeten we het al jaren niet meer hebben als toegewijde plaatjesvrienden. De KNVB heeft de rechten al lang geleden afgepakt van Panini, en gunt de ene na de andere dwaze supermarkt de eer om er wat leuks mee te doen - wat leidt tot ieder jaar iets anders kinderachtigs, compleet afgestemd op kleine kindjes, die kennelijk als de werkelijke bepalers worden gezien als het gaat om wat moeders inkoopt. Steeds weer een ander marketingbureau voor steeds weer een nieuwe supermarkt meent geheel origineel en vernieuwend uit de hoek te moeten komen, en zo hebben we de afgelopen seizoenen puzzelstukjes, pop-ups en dit jaar rare kaartspelkaarten voorbij zien trekken. Gewoon fijn klassiek voetbalplaatjes verspreiden, iets waar ook kinderen écht wel voor gaan, dat is kennelijk niet creatief genoeg. En zo kijkt de Nederlandse liefhebber weiterhin dorstig de grens over, en verlangend de zomer tegemoet - want wie weet, wie weet gebeurt er iets moois rond het dames-EK dat in juli loos gaat... ****** (afbeeldingen: Timo Hildebrand, dit seizoen afgebeeld door Topps en Panini)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten