Lang hadden we uitgekeken naar het weerzien met Union. De cultclub uit de voormalige DDR heeft al vele jaren geleden ons hart gestolen met haar ongewoon diepe afkeer van commercie, de puurheid en overgave van haar fans, haar houten scorebordhuisje waar met uitgefiguurzaagde cijfers de stand wordt bijgehouden, haar ontroerende clublied van Nina Hagen - kortom een sfeer waaraan je je ook met min tien graden nog heerlijk kunt warmen.
Onze vriend en trots oud-Ossi Dirk heeft de kaartjes voor vandaag geregeld, en daar heeft hij heel vlot voor moeten toeslaan want het gaat hier wel om de beladen en klassieke Ost-derby tegen het Bundesweit meer gevreesde dan gerespecteerde Dynamo Dresden.
We kloppen van opwinding als de Alte Försterei volstroomt en ik huiver als ik voel dat mijn ogen leegstromen wanneer de ijzingwekkende clubhymne van Frau Hagen door het stadion schalt, en ik met duizenden andere gelovigen regel voor regel meebrul: "Wer lässt sich nicht vom Westen kaufen? Eisern Union! Eisern Union!"
Ook de geelzwarte fans laten zich gelden: zij vieren vandaag de 60e verjaardag van hun club en gedragen zich ter gelegenheid hiervan nu eens niet wild en agressief, maar juist uitermate gezellig en vrolijk, als betreft het een kinderpartijtje voor een 6e verjaardag.
Alle smakelijke randverschijnselen ten spijt, heeft de thuisclub er op het veld vervolgens geen enkele zin in. Uitgespeeld in de competitie (promotie noch degradatie is een thema) legt Union zich al snel neer bij de vasthoudende verdedigende weerkracht van de met degradatie bedreigde brigade uit Dresden. In de hele wedstrijd valt welgeteld één kans te noteren: een weinig gevaarlijk kopballetje van Dynamo op het Berlijnse doel.
Het ware vermaak komt vandaag van een trosje geestelijk gehandicapten, dat onder escorte van enkele begeleiders annex fans hun gezamenljke favoriete club komt aanmoedigen. Ze staan direct voor mij, in het looppad voor de staantribune waar ik ben geposteerd. De drie begeleiders gaan helemaal op in het spel, maar worden hierin telkens gestoord door één van de gekkies, onder meer behept met ADHD-trekjes, die doorlopend op schouders tikt en om aandacht vraagt voor tal van belangwekkende kwesties. Zo wijst hij, al zwaaiend met zijn broodje Bratwurst, op zojuist gemaakte ketchupvlekken in zijn beige broek. Hij lacht zich hierbij een hoedje. Hij biedt slokjes bier en verse sigaretten aan. Vertelt een mop. Is onthutst over iets of iemand. Ook zijn mede-gekkies valt hij aanhoudend lastig. Sommigen ergert dat, anderen gaan er enthousiast in mee. Er wordt gelachen, een wegwerpgebaar gemaakt, omhelsd. Gedanst, als de 0-0 eindstand een feit is. Vol vreugde en geestdrift. Het lijkt potdomme de harde kern achter het doel wel.
Maar de echte harde kern is boos op haar luie ploeg en jouwt haar elf uit.
Nee, dan liever dat uitgelaten feestje vlak voor mijn neus. De harde kern kan nog wat van deze gekkies leren.
******
1. FC Union Berlin - SG Dynamo Dresden, 12 april 2013: 0-0, 2. Bundesliga. Toeschouwers: 21.244.
******
(Foto: Rißmann)
maandag 29 april 2013
helemaal gek van Union
Lang hadden we uitgekeken naar het weerzien met Union. De cultclub uit de voormalige DDR heeft al vele jaren geleden ons hart gestolen met haar ongewoon diepe afkeer van commercie, de puurheid en overgave van haar fans, haar houten scorebordhuisje waar met uitgefiguurzaagde cijfers de stand wordt bijgehouden, haar ontroerende clublied van Nina Hagen - kortom een sfeer waaraan je je ook met min tien graden nog heerlijk kunt warmen.
Onze vriend en trots oud-Ossi Dirk heeft de kaartjes voor vandaag geregeld, en daar heeft hij heel vlot voor moeten toeslaan want het gaat hier wel om de beladen en klassieke Ost-derby tegen het Bundesweit meer gevreesde dan gerespecteerde Dynamo Dresden.
We kloppen van opwinding als de Alte Försterei volstroomt en ik huiver als ik voel dat mijn ogen leegstromen wanneer de ijzingwekkende clubhymne van Frau Hagen door het stadion schalt, en ik met duizenden andere gelovigen regel voor regel meebrul: "Wer lässt sich nicht vom Westen kaufen? Eisern Union! Eisern Union!"
Ook de geelzwarte fans laten zich gelden: zij vieren vandaag de 60e verjaardag van hun club en gedragen zich ter gelegenheid hiervan nu eens niet wild en agressief, maar juist uitermate gezellig en vrolijk, als betreft het een kinderpartijtje voor een 6e verjaardag.
Alle smakelijke randverschijnselen ten spijt, heeft de thuisclub er op het veld vervolgens geen enkele zin in. Uitgespeeld in de competitie (promotie noch degradatie is een thema) legt Union zich al snel neer bij de vasthoudende verdedigende weerkracht van de met degradatie bedreigde brigade uit Dresden. In de hele wedstrijd valt welgeteld één kans te noteren: een weinig gevaarlijk kopballetje van Dynamo op het Berlijnse doel.
Het ware vermaak komt vandaag van een trosje geestelijk gehandicapten, dat onder escorte van enkele begeleiders annex fans hun gezamenljke favoriete club komt aanmoedigen. Ze staan direct voor mij, in het looppad voor de staantribune waar ik ben geposteerd. De drie begeleiders gaan helemaal op in het spel, maar worden hierin telkens gestoord door één van de gekkies, onder meer behept met ADHD-trekjes, die doorlopend op schouders tikt en om aandacht vraagt voor tal van belangwekkende kwesties. Zo wijst hij, al zwaaiend met zijn broodje Bratwurst, op zojuist gemaakte ketchupvlekken in zijn beige broek. Hij lacht zich hierbij een hoedje. Hij biedt slokjes bier en verse sigaretten aan. Vertelt een mop. Is onthutst over iets of iemand. Ook zijn mede-gekkies valt hij aanhoudend lastig. Sommigen ergert dat, anderen gaan er enthousiast in mee. Er wordt gelachen, een wegwerpgebaar gemaakt, omhelsd. Gedanst, als de 0-0 eindstand een feit is. Vol vreugde en geestdrift. Het lijkt potdomme de harde kern achter het doel wel.
Maar de echte harde kern is boos op haar luie ploeg en jouwt haar elf uit.
Nee, dan liever dat uitgelaten feestje vlak voor mijn neus. De harde kern kan nog wat van deze gekkies leren.
******
1. FC Union Berlin - SG Dynamo Dresden, 12 april 2013: 0-0, 2. Bundesliga. Toeschouwers: 21.244.
******
(Foto: Rißmann)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten