dinsdag 11 juni 2013

De bomen schudden nee (deel 12 van 60)

Carola en ik zoenden een paar weken onder haar flat en soms ook bij haar thuis. Haar moeder vond het wel leuk dat haar dochter verkering had met zo'n aardige jongen als ik. Ik was van harte welkom om pannenkoeken te blijven eten. Pannenkoeken en zoenen, mijn geluk was compleet. Ergens in de loop van die weken was het, dat de juf een langverwachte poging deed om ons seksuele voorlichting te geven. We hadden er reikhalzend naar uitgekeken. We konden niet wachten. Maar nu was het dan zo ver. Eindelijk zouden alles te weten komen van hét. Onze potige, ouwe juf met haar hese bromstem stak aarzelend van wal. 'Seks... ehm, dat is als pappa en mamma zo dicht mogelijk bij elkaar willen zijn...' Met ingehouden adem wachtten we op het vervolg. Achterin de klas werd gegiecheld. Toen was het stil. Er kwam niets meer. Dit was het. Van het zoenen met Caroline had ik veel meer opgestoken. In de musical die we aan het eind van het jaar opvoerden voor de ouders, was ik de slager. Ik was bedacht met twee zinnen tekst. Verder af en toe over het podium paraderen als passant. Dat was alles. Ik voelde me miskend. Als gelouterd misdienaar kon ik toch veel meer aan dat zo'n klein rotrolletje? Mijn moeder zat die avond in de zaal, mijn stiefvader was zowaar ook meegekomen. Daar stond ik met mijn schamele twee zinnetjes, mijn witte schort voor en een met wasco onder mijn neus getekende snor. Het schooljaar zat er nu op, ik was klaar met de Nicolaasschool. Voor mijn part gooiden ze er een bom op. * In de zomervakantie mocht ik een week bij Mark logeren. Het was heerlijk om weer in Amersfoort te zijn en een volle week lang met Mark te spelen, te voetballen en tv te kijken. Aansluitend ging ik een week met mijn vader naar Heerlen, logeren bij tante Daan en ome Kees. Ome Kees was al met pensioen, hij had meer dan veertig jaar in de mijnen gewerkt. Hij zat vrijwel de hele dag bij de radio in de keuken met koffie of een pilsje, in zijn bruine broek met roze overhemd en bretels. Voor zich op tafel had-ie de Duitse en Nederlandse totoformulieren en stapels kranten en voetbalbladen. Hij zat de hele week op zijn totovoorspellingen te puzzelen met statistieken, oude uitslagen, lijsten met geblesseerden en ga zo maar door. Je moest de toto niet te lichtzinnig opvatten, vond ome Kees. Tante Daan en ome Kees hadden twee dochters, Gerdie en Jo. Ze waren allebei van de verkeerde kant. Ze werden wel gekscherend de zusjes Maywood genoemd. Maar die twee beroemde zussen woonden samen, en dat deden Gerdie en Jo niet. Bijna elke dag nam Gerdie of Jo me wel mee op pad naar iets leuks. Paarden kijken, een dagje naar de stad in Geleen, of een kijkje nemen in het ziekenhuis waar Gerdie werkte. Jo was de lievelingsnicht van mijn vader: grof gebekt en liefhebster van een flinke pint. Dat vond mijn vader wel leuk. Ik vond Gerdie de liefste. Ze vertroeltelde me als een baby. Heerlijk hoe ze me toestopte voor het slapen gaan en me nog even over mijn hoofd of arm streek. Eén keer is Gerdie naast me gaan liggen en ben ik in haar armen in slaap gevallen. Warm en beschut. Na twee weken onbekommerde zomerpret ging het weer terug. Ik zag ertegenop. Nog vier weken alleen met mijn moeder en stiefvader voordat het nieuwe schooljaar begon. De brugklas van het Haarlemse lyceum Sancta Maria. Thuis viel het mee. Twee weken vakantie langs de Donau had de tortelduifjes goed gedaan. Mijn stiefvader was lang zo nors niet als normaal, maakte grapjes, deed verliefd naar mijn moeder. Ze hadden een plan gekregen in Oostenrijk: ze gingen trouwen. En ze lieten er geen gras over groeien, nog deze zomer moest het maar gebeuren. Het verbaasde me niet, ik was aan hun hoge tempo van beslissen gewend. Natuurlijk feliciteerde ik ze. Daarna gauw Carlo gebeld, afgesproken, en samen fietsten we naar strandtent van Carlo's vader. Ook Carlo ging het proberen op Sancta Maria, net als nog twee klasgenootjes, Roger en Loes, de absolute studies en dus randfiguren van de zesde van de Nicolaasschool. De rest verdween naar LTS en huishoudschool, op een enkeling na die het op de MAVO mocht gaan proberen. Ik was blij dat ik in elk geval niet alleen op avontuur hoefde naar die grote school in Haarlem. Terwijl ik op mijn kamertje bezig was met het kaften van de immense hoeveelheid schoolboeken die ik in de brugklas nodig zou hebben, trof het liefdespaar in de woonkamer de voorbereidingen voor hun huwelijk. Ze hadden het verrassend snel kunnen regelen op het Zandvoortse gemeentehuis. Het zou een sobere plechtigheid worden. Familie was niet welkom, een paar collega's van mijn stiefvader waren de getuigen en meer volk of drukte was niet nodig. Ik kocht twee speelgoedmedailles met een oranje lint voor ze, die zou ik ze opspelden op hun huwelijksdag. 'U hebt mij verzocht om de ceremonie kort te houden, want u weet allebei uit ervaring wel hoe het loopt' glimlachte de ambtenaar van de burgelijke stand. Bruid en bruidegom grijnsden naar elkaar. Zijn tweede huwelijk, haar derde alweer. De juffrouw van de gemeente verklaarde ze nu man en vrouw. Klein applausje van het tiental aanwezigen, daarna op naar de koffie met gebak bij ons in de flat. Tussen het handjevol gasten in de flat zat een aardige man, die met vriendelijke en zachte stem sprak. Een arts uit Mariënhave, van een afdeling waar mijn stiefvader vaak facilitair in de weer was. De arts was heel anders dan mijn rauwe stiefvader en zijn luidruchtige kameraad Dick, met wie hij alles samen deed in Mariënhave. Hij vroeg naar hoe het op school ging, of ik op sport zat en of ik hobby's had. Ik vertelde dat ik wel eens met een brief in de Donald Duck had gestaan. Nou, dat wilde-ie wel eens zien. Ik sprong op van mijn stoel om die bijzondere Donald Duck met mijn brief aan oom Donald erin uit mijn kamer te gaan halen. Toen ik weer terug de kamer in wilde lopen, hield mijn stiefvader mij tegen. Hij keek me strak aan. 'Niet altijd alle aandacht voor jou opeisen Nelis. Blijf jij maar mooi effe in je kamer.' ****** (wordt vervolgd) ******

Geen opmerkingen:

Een reactie posten